ផ្ទុកប្រវត្តិក្រឡា

លោក Leonardo Da Vinci បានប្រើទីតាំងនៃទម្ងន់ដែលបានកំណត់នៅលើដងថ្លឹងមេកានិកដើម្បីធ្វើឱ្យមានតុល្យភាព និងកំណត់ទម្ងន់ដែលមិនស្គាល់។ បំរែបំរួលនៃការរចនារបស់គាត់បានប្រើដងថ្លឹងជាច្រើន ដែលនីមួយៗមានប្រវែងខុសៗគ្នា និងមានតុល្យភាពជាមួយនឹងទម្ងន់ស្តង់ដារតែមួយ។ មុនពេលកោសិកាផ្ទុករង្វាស់សំពាធធារាសាស្ត្រ និងអេឡិចត្រូនិចបានជំនួសមេកានិកសម្រាប់កម្មវិធីថ្លឹងទម្ងន់ឧស្សាហកម្ម ជញ្ជីងដងថ្លឹងមេកានិចទាំងនេះត្រូវបានប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ពួកវាត្រូវបានប្រើដើម្បីថ្លឹងទម្ងន់គ្រប់យ៉ាងពីថ្នាំគ្រាប់រហូតដល់រថយន្តផ្លូវដែក ហើយបានធ្វើយ៉ាងត្រឹមត្រូវ និងអាចទុកចិត្តបាន ផ្តល់ឲ្យពួកគេត្រូវបានក្រិតតាមខ្នាត និងថែទាំយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ពួកគេពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើប្រាស់យន្តការតុល្យភាពទម្ងន់ ឬការរកឃើញកម្លាំងដែលបង្កើតឡើងដោយមេកានិក។ ឧបករណ៍ចាប់សញ្ញាកម្លាំង gage មុនសំពាធដំបូងបំផុតរួមមានការរចនាធារាសាស្ត្រ និងខ្យល់។

នៅឆ្នាំ 1843 រូបវិទូជនជាតិអង់គ្លេស Charles Wheatstone បានបង្កើតសៀគ្វីស្ពានដែលអាចវាស់ស្ទង់ភាពធន់នឹងអគ្គិសនី។ សៀគ្វីស្ពាន Wheatstone គឺល្អសម្រាប់វាស់ការផ្លាស់ប្តូរធន់ទ្រាំដែលកើតឡើងនៅក្នុង strain gages ។ ថ្វីត្បិតតែខ្សែរលួសធន់ទ្រាំនឹងការផ្សារភ្ជាប់ដំបូងត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ 1940 ក៏ដោយ ក៏វាមិនទាន់ដល់ពេលដែលអេឡិចត្រូនិចទំនើបចាប់បានថាបច្ចេកវិទ្យាថ្មីនេះបានក្លាយជាបច្ចេកទេស និងសេដ្ឋកិច្ចដែលអាចធ្វើទៅបាន។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយចាប់តាំងពីពេលនោះមក strain gages បានរីកសាយភាយទាំងជាសមាសធាតុមាត្រដ្ឋានមេកានិច និងនៅក្នុងកោសិកាផ្ទុកដោយឯកឯង។ សព្វថ្ងៃនេះ លើកលែងតែមន្ទីរពិសោធន៍មួយចំនួនដែលសមតុល្យមេកានិចច្បាស់លាស់នៅតែត្រូវបានប្រើប្រាស់ កោសិកាផ្ទុកបន្ទុកលើសម្ពាធគ្រប់គ្រងឧស្សាហកម្មថ្លឹង។ ជួនកាលកោសិកាផ្ទុកខ្យល់ត្រូវបានប្រើនៅកន្លែងដែលចង់បានសុវត្ថិភាព និងអនាម័យខាងក្នុង ហើយកោសិកាផ្ទុកធារាសាស្ត្រត្រូវបានពិចារណានៅទីតាំងដាច់ស្រយាល ដោយសារវាមិនតម្រូវឱ្យមានការផ្គត់ផ្គង់ថាមពល។ Strain gage load cells ផ្តល់នូវភាពត្រឹមត្រូវពីក្នុងរង្វង់ 0.03% ទៅ 0.25% ពេញខ្នាត ហើយសាកសមសម្រាប់កម្មវិធីឧស្សាហកម្មស្ទើរតែទាំងអស់។